Znalezionych wyników: 7

Mój tato niestety przegrał walkę, niestety to nie były jak w temacie skutki uboczne chemioterapii, tylko powolne przegrywanie, po trzeciej dawce chemii odszedł 26.08.2013 o godzinie 2.30.
Jednak Ci tym z Was, którzy to czytają życzę, abyście cały czas byli dobrej myśli, chłoniaka można wyleczyć, i trzeba cały czas ufać w wyleczenie. Pamiętajcie wiara może uczynić cuda, nie poddawajcie się.
Życzę wszystkim dużo zdrówka.

Tak, wiem, wiem, jutro wsiadam w samolot i lecę...szkoda, że nie jestem faszystką, bo wybiłabym wszystkie raki na tej ziemi, aby już więcej nikogo nie nękały...
Dzięki za tak ciepłe słowa wsparcie... :tull:

Pierwsza chemia spowodowała uzyskanie odpowiedzi ze strony nowotworu, guzy się znacznie zmniejszyły, i tato zaczął normalnie jeść i przestał gorączkować. Po drugiej chemii RCHOP zaczęły się schody, wylądował w szpitalu z szeregiem skutków ubocznych, na dodatek zakażony został e coli, na skutek antybiotykoterapii dostał grzybycy przewodu pokarmowego, na skutek innej bakterii przyplątało się zapalenie jelit. W sumie jego stan był bardzo ciężki z niewydolnością krążenia włącznie. Na szczęście na oddziale zakaźnym wyprowadzili go z tego, wzmocnili, rozpoczęli rehabilitacje, tak, że po powrocie do domu zaczął korzystać z kaczki, zaczął chodzić do toalety o chodziku, a nawet codziennie grywał z mamą w karty.
Byłam u niego przez tydzień w lipcu przed 3-cią chemią.
Trzecia chemia była podana 29 lipca, ale nie był to już schemat R CHOP tylko RCVP. PO kilku dniach od przyjazdu do domu, tatę znów powaliło do łóżka, znów zaczęły się pampersy, biegunki. Tato nie był w stanie nawet ruszyć ręką czy nogą, a chodzik odszedł w niepamięć.
Teraz tato leży, podsypia w ciągu dnia, ciśnienie 90/48 puls ok 120. Zaczynają się chwilowe utraty świadomości. Brak łaknienia, problemy z przełykaniem. Lekarz stwierdził na podstawie klinicznego obrazu objawów, że choroba nowotworowa jest w stanie progresji. Obecnie tato jest już na kroplówkach, plasterkach z morfiną i innych lekach narkotycznych.
Lekarz uświadomił mi, że to już jest proces umierania. ... :-(

A ja się zastanawiam, czy jeśli polecę do Polski za tydzień, czy to już nie będzie za późno.
Czy lepiej jutro czy pojutrze wsiadać w samolot i pędzić ile sił..?

Niestety tato przegrywa walkę z chorobą. :-(

Ślicznie dziękuję za tę informację.
Czyli rozumiem, że to nie chemia przybiła tatę do łóżka, ale infekcja nią spowodowana.
Co do wieku mojego taty to zdaję sobie sprawę, że tato ma swoje lata, jednak wielu pacjentów nawet po 80-ce da się wyleczyć.
Ogólnie choroba u taty rozwinęła się piorunująco.
Jesienią gościł u mnie wraz z mamą przez kilka miesięcy, był całkowicie zdrowy, pełen sił witalnych. Wyjechali w listopadzie. W grudniu tato zachorował na infekcję z objawami grypopodobnymi, a więc gorączka i długo utrzymujący się kaszel. W lutym zaczął narzekać na bóle w nadbrzuszu i inne objawy ze strony przewodu pokarmowego, bóle się nasilały na USG wykryty został pojedynczy guz, kilka tygodni później tomografia wykryła rozsianego chłoniaka. Podczas pobierania materiału na biopsję okazało się, że 3/4 żołądka jest zajęte. Guzy żołądka były już na tyle duże, że dosłownie były wyczuwalne przez powłoki brzuszne.
Po pierwszej dawce chemii, guzy żołądka znacznie się zmniejszyły, przestały być wyczuwalne i przestały dawać dolegliwości. Wydawało się, że wszystko jest na dobrej drodze. Po drugiej chemii niestety - komplikacje.
Martwię się tym, że kolejna chemia musi zostać przesunięta w czasie, bo z tego co widzę, ten rodzaj chłoniaka rozprzestrzenia się u taty błyskawicznie...:(

Witam wszystkich bardzo serdecznie. Jestem tu nowa. Tak się złożyło, że mój tato (78l) w kwietniu miał zdiagnozowanego chłoniaka, po szczegółowych badaniach diagnoza: chłoniak rozlany z dużych komórek B. Tato miał zajęte 3/4 żołądka, 80% szpiku kostnego i nie wiem dokładnie co jeszcze, niestety nie znam szczegółowych wyników.
Pierwszą chemię tato zniósł dobrze, bez większych komplikacji, po drugim wlewie jest tragicznie.
Pojawiła się gorączka, obawiałam się neutropenii, ale po zastrzykach na podniesienie białek gorączki na jakiś czas ustąpiły, jednak tato przestał chodzić, dosłownie jest przykłuty do łóżka z koniecznością używania pampersów włącznie. Obecnie przebywa na oddziale wewnętrznym miejskiego szpitala, do tego wszystkiego wykryto u niego bakterię E coli we krwi. Tato nadal nie funkcjonuje samodzielnie, dzisiaj jak mama była u niego patrzył tępym wzrokiem w jeden punkt na suficie i nie potrafił wydobyć z siebie słowa.
Ten stan trwa już dwa tygodnie i w związku z tym wystąpiła konieczność odsunięcia w czasie kolejnej dawki chemii (wczoraj miał termin 3-go wlewu).
Czy taki stan po chemioterapii jest normalny, czy też takie objawy mogą być spowodowane czymś innym.
Proszę o pomoc.
Mieszkam za granicą, póki co nie wybierałam się do taty bo po przewertowaniu internetu i zebraniu wszelkich informacji o chłoniakach jestem dobrej myśli i jestem pewna, że on z tego wyjdzie.
A może jednak nie powinnam być taką bezmyślną optymistką i szybko wsiadać w samolot i lecieć, bo jego stan nie należy do normalnych..?
Najbardziej irytuje mnie brak skojarzonego leczenia, to znaczy uważam, że w takim przypadku tato powinien być na oddziale onkologii, a nie na wewnętrznym innego szpitala, bo jak tu zapytać internistę czy te objawy mogą być spowodowane przez brak odpowiedzi chłoniaka na leczenie..ehh... :-(